De textielindustrie

Kledingmerken en consumenten bepalen samen de prijs, wat zorgt voor een zeer scheve machtsverhouding tussen hen en de leveranciers. Dit staat aan de basis van veel van de mensenrechtenschendingen in de textielproductie.

Er werken wereldwijd ongeveer 60 miljoen mensen in de kleding- en textielindustrie - en acht op de tien is een vrouw. Zij verdienen gemiddeld maar de helft van wat zij als leefbaar loon nodig hebben. Het gemiddelde loon van een werknemer in de textielindustrie maakt ook maar 0,6 procent uit van de kostprijs van een T-shirt.

Huidige uitdagingen

De textielindustrie heeft te kampen met uitdagingen die gevolgen hebben voor het milieu, de maatschappij en de economie.

• Oneerlijke lonen. Heel wat werknemers in de kledingsector verdienen een loon dat beneden het niveau van een leefbaar loon ligt. Met een leefbaar loon zouden zij zichzelf kunnen voorzien van voldoende voeding, huisvesting en kleding, en zouden ze gezondheidszorg, onderwijs en vervoer kunnen betalen.
• Arbeidsomstandigheden en rechten. Werknemers uit de textielsector mogen zich vaak niet verenigen in een collectief of zijn zich niet bewust van hun wettelijke rechten. Bovendien zijn heel wat textielfabrieken onveilige en wetteloze plaatsen. De instorting van het Rana Plaza in 2013, waarbij 1134 mensen om het leven kwamen en duizenden gewonden vielen, vestigde internationaal de aandacht op de levensgevaarlijke werkplaatsen in de textielindustrie.
• Gendergelijkheid. De textielindustrie draait grotendeels op vrouwelijke werknemers: zij vormen ongeveer 60 procent van het wereldwijde aantal arbeidskrachten in de sector, en in sommige regio’s zelfs bijna 80 procent. Vrouwen hebben het vaak moeilijker om hun stem te laten horen, verdienen minder dan mannen, moeten voor hun kinderen zorgen en staan vaker bloot aan geweld en discriminatie.
• De impact op het klimaat. De ecologische voetafdruk van de textielindustrie baart grote zorgen. Van waterverslindende processen tot het gebruik van schadelijke chemicaliën, de textielproductie draagt bij aan vervuiling en het uitputting van natuurlijke bronnen.

“Ik vind het hier aangenaam werken. Het is veiliger. Het werk begint en eindigt op vaste tijdstippen.”

S. Krishnaveri, werknemer bij Sags Apparels, India

Hoe maakt Fairtrade het verschil?

Hoewel Fairtrade zijn aandacht aanvankelijk vooral richtte op betere voorwaarden voor katoenproducenten, hebben we in 2016 het Fairtrade Textile Standard and Programme geïntroduceerd om mensen in álle stadia van het productieproces te bereiken - van katoenzaad tot de afgewerkte kleidngstukken.

• Waardige levensomstandigheden. De Fairtrade textielstandaard maakt het verplicht om werknemers leefbare lonen uit te betalen binnen zes jaar na de certificering, en om werktijden en arbeidscontracten vast te leggen. Bovendien beslissen textielarbeiders zelf hoe ze de Fairtrade premie besteden: ze kunnen deze investeren in kinderopvang, onderwijs, opleiding of ecologische projecten die voor hen van belang zijn.
• Gendergelijkheid. Fairtrade vereist geen genderdiscriminatie, nultolerantie tegen seksuele intimidatie, geen zwangerschapstesten bij de aanwerving en een verplicht genderbeleid.
• Gezondheid en veiligheid. Onze standaarden scheppen criteria voor veilige werkplekken en gebouwen, evenals voor het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen en een veilige omgang met chemicaliën.
• Sensibiliseren van consumenten. Fairtrade was een belangrijke partner in de campagne “Good Clothes, Fair Pay” die er bij de Europese Unie op aandringt om van merken te eisen dat ze een leefbaar loon betalen aan de mensen die onze kleding maken.

Fairtrade textiel is goed voor de mens, de planeet en de zaken. Ontdek hoe jouw bedrijf kan meedoen.